<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8548827\x26blogName\x3dScientist+of+the+Invisible\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://sci-inv.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dnl_NL\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://sci-inv.blogspot.com/\x26vt\x3d-3465688611318208286', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Scientist of the Invisible

Too much ammunition lately, not enough self-control.

2006 Hits Back! 13: Devastations - Take You Home



Devastations - Take You Home


Na een aantal nummers die samen ongeveer een verkapt essay vormen over metal als romantische muziek, nu romantiek in meer traditionele vorm met Devastations.

Nou wil ik mijn traditionele romantiek niet te knuffelrock. Geen gekwijl over een piano en knapperende haardvuren. Dat riekt te veel naar huisje-boompje-beestje in Almere.

Nee, wat ik wil is echtemannenromantiek met tropische stranden, mystieke metropolen, met seks en dood. Romantiek op zijn Marsmans dus:

'Paradise regained'

De zon en de zee springen bliksemend open:
waaiers van vuur en zij;
langs blauwe bergen van de morgen
scheert de wind als een antilope
voorbij.

zwervende tussen fonteinen van licht
en langs de stralende pleinen van 't water
voer ik een blonde vrouw aan mijn zij,
die zorgloos zingt langs het eeuwige water

een held're, verruk-lijk-meeslepende wijs:

'Het schip van de wind ligt gereed voor de reis,
de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen,
de morgen en nacht twee blauwe matrozen –
wij gaan terug naar 't Paradijs'.

In de popmuziek zijn Tom Waits en Nick Cave grote mannen in dit genre. De laatste is ook min of meer mijn favoriete artiest. Devastations komen net als Cave uit Australië en hebben hoorbaar wel eens een plaat van de man gehoord.

Zo goed met woorden als Marsman of zelfs als Cave zijn ze niet met woorden - "Can I take you home / So I won't be alone" scoort niet hoog als poëtisch statement - maar gelukkig hebben ze hun instrumenten nog. Drums zijn niet het instrument waarbij je denkt bij dit soort muziek, maar het tegelijk nerveuze en opzwepende geroffel ligt duidelijk aan de basis van het 'grootsch en meeslepend' gevoel van 'Take You Home'. Daar overheen komt dan die gitaar aangolven, telkens harder en weer zachter. Maar uiteindelijk is het toch de zanger die het maakt. Gelukkig heeft Conrad Standish heeft niet alleen het juiste donkerbruine stemgeluid, hij brengt het ook theatraal genoeg. Want dat is een overeenkomst tussen Devastations en bijvoorbeeld The Haunted: als je niet alle remmen los gooit, dan wordt het nooit meer dan een allesbrander in Almere.
« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

» Een reactie posten