2006 Hits Back! 7: Necrophobic - Blinded By Light, Enlightened By Darkness
Necrophobic - Blinded By Light, Enlightened By Darkness
"As I walk through the gateway."
Omar introduceerde me tot het begrip punctum. Het is bedacht door een Franse diepdenker, ik meen Barthès. Normaliter heb ik niet veel op met het Franse diepdenken, maar punctum spreekt me wel aan. Als ik het goed begrepen heb - en met Franse diepdenkers weet je dat nooit helemaal zeker, want in de regel geldt dat hoe dieper ze denken, hoe slechter ze gaan schrijven - is punctum dat wat er uitspringt, dat ene ding dat zich in je hersenen vastboort. 'Blinded by Light, Enlightened by Darkness' van Necrophobic heeft het mooiste punctum van 2006: het moment waarop de muziek even stopt en zanger Tobias Sidegård "As I walk through the gateway" roept.
Necrophobic maakt wat 'blackened death' wordt genoemd: een mix van (in dit geval Zweedse melodieuze) death met black metal. Vaak leidt dat tot een klinisch, veel te prog resultaat, maar Necrophobic pakt het goed aan. Album Hrimthursum heeft de agressiviteit en eenvoudige pakkende melodieën van black metal, maar dan met net wat meer technische frivoliteit, zonder ooit in kitsch te verdwalen. De drums hebben net een tikje meer swing dan in het genre gebruikelijk is - er is duidelijk een lichte galop te horen - en de zang is wat organischer opgenomen. Mooie gitaarsolo's ook. Wat dat betreft doet Hrimthursum me denken aan een favoriet van vorig jaar, Taake.
Tekstueel is nummer interessant in vergelijk met Crystal Pistol, omdat het mooi het verschil op dat gebied tussen hard rock en metal aangeeft. Beide groepen vechten tegen de bierkaai van de corrupte, onechte wereld zoals waargenomen door de adolescenten- en pubergeest, Salingers phoneys. De hardrockers is echter slimmer: hij plukt de dag tot hij erbij neer valt. "Live fast, die young and leave a beautiful corpse." De metalhead daarentegen tobt, kleedt zich rouwzwart, verklaart de oorlog aan de gevestigde orde, danst niet, maar schudt alleen zijn hoofd, terwijl hij zich net zo vol bier giet totdat de meest deprimerende staat van dronkenschap wordt bereikt. En dan pleegt hij de zelfmoord waarover zijn favoriete bands zingen, in hoop op spirituele bevrijding:
Flesh...
Cancer of the soul
Vampire of the mind
Imprisoning my will
The path...
I've known for centuries
The flesh that clothes my soul
Was never meant to be
Dead...
Look into my eyes
Like mirrors open wide
I'm already there...
...As I walk through the gateway
...To join the dead
...So let it bleed
...I walked undead
...Now I can see
This entry was posted
on 3.12.06 at 20:08.
You can skip to the end and leave a response.
» Een reactie posten