2006 Hits Back! 11: The Haunted - The Medusa
The Haunted - The Medusa
Peter Dolving maakt me bang. Dat proberen meer zangeres van metalbands, maar hij is een van de weinige die er ook slaagt. Meestal is het te splatter, te lomp of gewoon te coherent. Dolvings tekst voor 'The Medusa' daarentegen heeft het understatement en de verontrustende schizofrenenlogica van de ware Cronenbergiaanse nachtmerrie. Het begin alleen al:
"She is a saint
Her womb is a place of rejection
She washes her perfect skin quietly
And hates me for being real."
Hij zit in vast in een relatie met een bloedmooie, maar frigide godsdienstwaanzinnige. Innerlijke meters lopen in het rood en er kan alvast een graf gedolven worden. Alleen staat nog niet vast voor wie.
Hoe het verder loopt is me niet helemaal duidelijk, maar dat "Remove the eyes! Remove the eyes!" is genoeg voor een flinke vibrerende ruggengraat.
De meer progressieve aanpak die The Haunted koos voor The Dead Eye in vergelijking met eerder werk pakt nergens zo goed uit als hier. De lineariteit van de opeenvolgende staccato noten in riffs - toch een wezenskenmerk van de metal - is hier ingewisseld voor gitaren die krioelen als onderhuidse duizendpoten, kriebelend en bijtend, altijd Dolvings emotionele haarspeldbochten volgend de diepte in.
Elke luisterbeurt verrast 'The Medusa' weer en ik heb zelfs het gevoel er steeds minder vat op te krijgen. De eerste keren kwam het me nog voor als een wat progressief, maar verder redelijk normaal melodieus thrashnummer. Maar bij nauwkeurigere beluistering blijkt vrijwel niet aan de opbouw van de song aan wat voor standaard dan ook te voldoen. De drummer houdt in waar je verwacht dat de beuk erin gaat, de groove loopt altijd net even anders dan je denkt en riffs waarvan je denkt dat ze de fundering van een passage zullen worden overleven niet meer dan een paar maten. Zelfs het einde komt volkomen onverwacht.
This entry was posted
on 21.12.06 at 20:08.
You can skip to the end and leave a response.
» Een reactie posten