Scientist of the Invisible

Je moet natuurlijk het spel achter de schermen beheersen. Vieze spelletjes heb ik nog niet gedaan. Maar ik heb heus ook Machiavelli gelezen. Ik denk altijd: ik heb een goed verhaal. Ik overtuig ze wel. Helaas, met blaten word je pas een goed politicus.

De Volkskrant stelde zichzelf een vraag die ik mezelf ook heb gesteld tijdens het hele ontslagrechtdebacle: Waar was Mei Li Vos?

Vos zelf geeft dus toe dat het niet helemaal goed gegaan is. Dat is jammer. Ook typisch dat ze zich nu ineens zo superserieus opstelt, terwijl ze in haar hoogtijdagen niet vies was van een beetje geblaat.

In de wetenschap gaat alles op basis van projecten van een paar jaar, waarna je naar een andere baan kan zoeken. Zolang je alleen bent is het nog enigszins te doen, maar voor mensen met een partner met een baan en kinderen is een bestaan als wetenschapsnomade niet mogelijk.

Vos' aanpak was misschien soms wat publiciteitsgeil, maar ze heeft met het AVV het probleem wel op de kaart gezet. Net als het nadeel dat freelancers hebben wat betreft de pensioenopbouw ten opzichte van werknemers.

Nu is Vos niet alleen opgeslokt door het grijze gat dat de PvdA anno 2007 is, ook van de AVV hoor je nog weinig. Ik ben lid/donateur en ik heb dit jaar geloof ik twee of drie mailtjes van ze gekregen. In de discussie over het ontslagrecht ging het alleen nog over die babyboomer met een vaste baan, de achterban van de traditionele vakbonden. Ik heb niet alleen Vos niet namens de PvdA niet zien aanschuiven bij Nova of Buitenhof, ik heb ook niemand namens de AVV gezien.

De scherpste aanvallen op de gerontocratie kwamen nog van de liberale econoom Bas Jacobs, bijvoorbeeld in zijn columns in De Groene Amsterdammer:

De jongeren delven politiek het onderspit. Jongeren worden genegeerd door de vakbonden, ze kunnen geen woning vinden, ze betalen de prijs van hervormingen in de pensioenen, de sociale zekerheid en het onderwijs en moeten bovendien de kosten van de vergrijzing ophoesten. Helaas protesteren de jongere generaties nauwelijks tegen de rake politieke klappen die zij krijgen. Het is cynisch maar rationeel; waarom zouden zij zich druk maken, als ze weten dat ze hoe dan ook worden genaaid? Leve de democratie.

This entry was posted on 30.12.07 at 14:12. You can skip to the end and leave a response.