Leve de CD!
Nog maar eens illustreren waarom de doodverklaring van de cd prematuur is.
Eindejaarlijsten zijn een fetisj in de muziekwereld, maar ook bijzonder nuttig. Het aantal platen dat in een jaar uitkomt is namelijk zo onnoemlijk groot, dat het erg makkelijk is er een over het hoofd te zien. Zie je een vergeten/genegeerde plaat dan opduiken in een stel eindafrekeningen, dan is dat een goede prikkel om er alsnog eens naar te luisteren. Dan blijkt toch vaak dat je een stel hele mooie platen hebt gemist.
Voor mij gold dat voor North Star Deserter, de plaat die Vic Chesnutt maakte samen met de mensen van A Silver Mt. Zion Orchestra/Godspeed You! Black Emperor. Intense droefheid, intense pracht en intense intensiteit ineen.
Dus heb ik de cd gekocht. Via de webwinkel van het label Constellation. Dat kostte me €13,-, inclusief verzendkosten uit Canada. Een paar dagen na mijn bestelling lag een bubbelenvelop op mijn deurmat. Daarin zat het album in een mooie kartonnen verpakking van het soort waar Constellation bekend om is. Om het nog mooier te maken zat er ook nog het hierboven geplaatste handgeschreven bedankje bij van Sean. Constellation is gevestigd in Montreal, dus was het vanzelfsprekend in het Frans en het Engels: "Thank you. Merci. Enjoy."
Het is niet veel bijzonders, maar het is zo veel meer dan voor €10,- een stel bestanden downloaden, vaak nog met DRM ook.
Tot slot nog de twee beste tracks van de plaat, 'Glossolalia' en 'Everything I Say':
Het kopen van mp3s heb ik nooit zo begrepen (of willen begrijpen). Voor mij zijn mp3s gratis en voor een echt album betaal je. Zoals een nieuwswebsite gratis is en een krant -met soms dezelfde inhoud- geld kost. Maar het van internet "lenen" van een album zonder toestemming van de band levert ook wel gene op als iemand van de band je bedankt voor het kopen...
posted by Anoniem on 4:30 p.m.
3:53 p.m.
Bij nader inzien had deze post ook prima op de Subs gekund...
posted by Martijn on 3:53 p.m.
» Een reactie posten