<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8548827\x26blogName\x3dScientist+of+the+Invisible\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://sci-inv.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dnl_NL\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://sci-inv.blogspot.com/\x26vt\x3d-3465688611318208286', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Scientist of the Invisible

Too much ammunition lately, not enough self-control.

2006 Hits Back! 2: Om - At Giza


Om - At Giza

Om is de ritmesectie van de band Sleep. Van die band ken je waarschijnlijk het nummer 'Dragonaut' uit de beroemde fietsscene in Gummo. Zo niet, dan is er altijd nog YouTube. Sleep was een tijdje the next big thing, totdat ze (volgens de legende) het gigantische voorschot voor hun plaat helemaal opmaakten aan weed en een album afleverde van één nummer van meer dan vijftig minuten dat toepasselijk Dopesmoker heette. Exit Sleep. Gitarist Matt Pike gooide het gas erop met High On Fire, bassist/zanger Al Cisneros en drummer Chris Haikus gingen op dezelfde voet verder met Om. Als het toch alleen om de hypnotiserende groove gaat, dan heb je toch geen gitarist nodig.

'Flight of the Eagle', het andere nummer op Oms tweede plaat Conference of the Birds is een moddervette en uiterst bedwelmende stonergroove van ruim zeventien minuten. Uitstekend, maar 'At Giza' is nog beter. Om gebruikt hier een truc die in de electronische muziek redelijk gebruikelijk is, maar voor de stoner redelijk uniek is. 'At Giza' is namelijk een eindeloos intro, een aankondiging van een moddervette en uiterst bedwelmende stonergroove die nooit komt. Helemaal op het einde trapt Cisneros het fuzzpedaal wel vol in, maar zelfs dan laat hij net op het kritieke moment de noot langzaam uitdoven. Tot die tijd golft, draait en keert 'At Giza' een tergende trage striptease. Of eigenlijk meer een rituele dans, want door het weglaten van het aardse van de groove stijgt 'At Giza' boven de profane weeddampen uit en krijgt iets sacraals. De onbegrijpelijke tekst past ook precies in die sfeer:
"Rise aviator - sun will follow.
On aperture on door the wave form school.
Sentient ground of the light shrine shining.
Semblates the finite - to autumnate seen."

Geen idee wat het betekent, maar mystiek klinkt het wel. En mystiek klinken, dat willen alle stonerrockbands, maar meestal roept het resultaat van die pogingen associaties op met de flashback uit Absolutely Fabulous over Edna's hippieverleden. Maar dus niet bij Om. De spirituele vooruitgang zie je ook aan de hoezen. Die van Conference of the Birds is een van de mooiere van het jaar. Geen lelijke tekeningen met monsters van weedplanten, maar een mooie foto:

This entry was posted on 26.11.06 at 19:47. You can skip to the end and leave a response.

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

7:19 p.m.

fantastisch nummer inderdaad, maar wel heeeeeel erg pink floyd anno 1967-achtig. neemt niet weg dat het inderdaad een van de nummers van het jaar is.

posted by Blogger bas on 7:19 p.m.
 



» Een reactie posten