Scientist of the Invisible

Branded Women kende ik oorspronkelijk van de track 'Not a Love Song' van een Bad Afro-sampler. Dat bleek het eerste levensteken ooit van de band te zijn. Jammer, want ik had wel meer zwoele, licht-psychedelische nachtclubcountryrock willen horen. De stem van zangeres Katja Nakari maakt van elke huiskamer een nachtclub en toetseniste Salla Kiehelä is een babe (vrij uniek voor een Finse.)
Helaas bleek Branded Women ook ongeveer even productief als Guns n' Roses. Dat album kwam maar niet en kwam maar niet en ik verloor de band uit het oog. Bij het tikken van een recensie over landgenoten en persoonlijke favorieten Sweatmaster kwam ik er achter dat het album uiteindelijk in 2004 is uitgekomen, drie jaar na de eerste single. Wat hoesontwerp en titel betreft was Velvet Hours - Stolen Moments dat in ieder geval waard (alleen al daarom ga ik hem kopen, op lp.) Afgaande op de track op MySpace en de video voor 'Something to Hold On' zou dat muzikaal ook wel eens zo kunnen zijn. Die video is ook bijzonder; er gebeurt eigenlijk helemaal niks in, maar op de een of andere manier walmt het ding stijl.

This entry was posted on 12.4.06 at 22:17. You can skip to the end and leave a response.