<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d8548827\x26blogName\x3dScientist+of+the+Invisible\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://sci-inv.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dnl_NL\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://sci-inv.blogspot.com/\x26vt\x3d-3465688611318208286', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Scientist of the Invisible

Too much ammunition lately, not enough self-control.

Een fan-fucking-tastic muziekweek.

Het was al een fantastische avond, afgelopen dinsdag, op het moment dat het kassameisje van Ekko vroeg of ik studentenkorting had. Uit pure euforie vergat ik bijna mijn wisselgeld.

Dan doet The Thing zijn freejazzding op het thema van een van mijn favoriete nummers, 'To Bring You My Love' van PJ Harvey en is de saxofonist ziekjes zodat er niet al te schel getoeterd kan worden.

Vervolgens reinigen Boris en Sunn O))) op kundige wijze elke porie van mijn blijkbaar nog jeugdig uitziende lichaam, in aangename gezelschap van Bas en Bas, Joris, Omar en Willem.

Speciale vermelding voor de (zo te zien net die middag gekochte) klompen van een van de Sunn O)))-leden.

En de laatste trein terug naar Rotterdam had vertraging, zodat ik hem nog haalde.

Twee dagen later spelen de Dead Boys Waterfront plat, na een leuke set van de Amsterdam Klezmer Band. Ze doen dat voor een deel van het concert onversterkt vanuit de zaal.

En vrijdag deed Therapy? zijn welbekende Therapy?-ding met een energie die ik niet meer verwacht had. De nieuwe nummers 'Rock You Monkeys', 'Die Like a Motherfucker' en 'Polar Bear' waren zelfs de hoogtepunten van de set. Met dank aan de nieuwe drummer, die als een beest tekeer ging.

Michael McKeegan zou het een 'fan-fucking-tastic' muziekweek hebben genoemd.
« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

11:33 p.m.

Dat meisje zag je buik zeker niet onder je jas!
:-P
J.

posted by Anonymous Anoniem on 11:33 p.m.
 



2:29 a.m.

Of juist wel, dikker wordende jeugd toch?

posted by Anonymous Anoniem on 2:29 a.m.
 



5:49 p.m.

Bovendien had ik het grootste deel van mijn studententijd meer buik dan nu.

posted by Blogger Martijn on 5:49 p.m.
 



» Een reactie posten