De Hik
Afgelopen donderdag gebeurde het weer eens: bij een excursie van mijn werk kreeg ik in de bar een van mijn beruchte halfjaarlijks hikaanvallen. En niet zo'n beetje ook.
Dit tot groot vermaak van velen, die dachten dat alleen in strips mensen de hik krijgen van alcohol. Ook alle gebruikelijke adviezen werden weer van stal gehaald, inclusief enkele van een totaal gebrek aan acteertalent getuigende pogingen tot laten schrikken.
Als ervaren hikker kan ik meedelen dat geen van alle remedies helpen.
Ook wil er op wijzen dat het niet grappig is als iemand het gevoel heeft dat zijn luchtpijp zich naar buiten probeert te persen. Zeker niet als het een of twee uur aanhoudt.
Naar bed en hopen dat het snel overgaat is het enige wat resteert. En voornemen nooit zoveel meer te drinken (meestal houdt dat voornemen twee weken tot een maand stand.)
Dit tot groot vermaak van velen, die dachten dat alleen in strips mensen de hik krijgen van alcohol. Ook alle gebruikelijke adviezen werden weer van stal gehaald, inclusief enkele van een totaal gebrek aan acteertalent getuigende pogingen tot laten schrikken.
Als ervaren hikker kan ik meedelen dat geen van alle remedies helpen.
Ook wil er op wijzen dat het niet grappig is als iemand het gevoel heeft dat zijn luchtpijp zich naar buiten probeert te persen. Zeker niet als het een of twee uur aanhoudt.
Naar bed en hopen dat het snel overgaat is het enige wat resteert. En voornemen nooit zoveel meer te drinken (meestal houdt dat voornemen twee weken tot een maand stand.)
This entry was posted
on 14.3.05 at 15:55.
You can skip to the end and leave a response.
4:54 p.m.Ik ken het gevoel.
Marian on 4:54 p.m.
posted by
5:10 p.m.
ter geruststelling (of niet) : het record staat geloof ik op een jaar of zestig
martijn on 5:10 p.m.
posted by
7:46 p.m.
Dat is echt iemand met een ijzeren wil tot leven. Na een jaar had ik toch wel om euthanasie gevraagd.
Martijn on 7:46 p.m.
posted by
» Een reactie posten