Het hart van een boer uit Hillegom
Bij het opruimen van de zolder vonden mijn ouders mijn verloren gewaande vroege meesterwerk terug. Met Het hart van een boer uit Hillegom won ik in groep 8 de landelijke opstelwedstrijd 'Mijn Rikketik & Ik' van de Hartstichting. De jury was blijkbaar tolerant, want ik laat in mijn jeugdige overmoed meteen 'Hillegom' op 'kon' rijmen.
Veel lol heb ik trouwens niet beleefd aan die prijs. Hij werd uitgereikt in het Way of Life Magazine, een talkshow over afvallen uit de koker van Van den Ende, gepresenteerd door een van de Fagels (dit programma is dus niet de populaire spelshow met Ron Brandsteder uit diezelfde tijd). Gerda Havertong reikte de prijzen uit, Het Goede Doel kwam een liedje playbacken en Tineke de Nooy was toen net veel afgevallen en kwam uitleggen hoe dat allemaal zo kwam. Het was allemaal treurigmakend suf en duurde uren. Gedurende al die tijd dacht niemand aan de jeugdige prijswinnaars en hun chaperones. Iets te eten of drinken kon er, misschien indachtig het thema van de show?, in ieder geval niet af. De moeder van een van mijn collega jongere prijswinnaars (de kleurwedstrijd) zag tot haar afschuw dat haar zoon over zijn net met veel zorg aangeschafte nieuwe goed een lelijk wit t-shirt met mijn 'Rikketik & Ik' erop kreeg aangetrokken. Mijn t-shirt was veel te klein. De fiets was ook niet het gehoopte racemodel, maar een oerdegelijke jongensfiets van het merk Locomotief, schijnbaar op het laatste moment aangeschaft bij de fietsenmaker verderop in de straat in Aalsmeer.
Aardige man trouwens, die fietsenmaker. Heeft de fietsen nog keurig afgesteld en was daarmee de enige die ons als mens behandelde.
In ieder geval kwamen wij als naïeve provincialen vol verwachtingen over de glitter en glamour van de televisiewereld in Aalsmeer aan en gingen als doorgewinterde cynische mediawatchers terug.
This entry was posted
on 6.11.04 at 16:43.
You can skip to the end and leave a response.
» Een reactie posten