Scientist of the Invisible

Twee stukken van mij op het politiek-correcte linnentasjesblog GeenCommentaar (als ik door de ballotage heen kom in de toekomst misschien meer.)

Eéntje waarin ik maar weer eens de lof zing van de cd.

De andere gaat over hoe mr. Positive Barack Obama ondertussen een op angst en leugens gebaseerde campagne voert.

"If the Treasury were to fill old bottles with banknotes, bury them at suitable depths in disused coalmines which are then filled up to the surface with town rubbish, and leave it to private enterprise on well-tried principles of laissez-faire to dig the notes up again (the right to do so being obtained, of course, by tendering for leases of the note-bearing territory), there need be no more unemployment and, with the help of the repercussions, the real income of the community, and its capital wealth also, would probably become a good deal greater than it actually is. It would, indeed, be more sensible to build houses and the like; but if there are political and practical difficulties in the way of this, the above would be better than nothing."

Heden introduceer ik op omfietsblog Panzerfaust het CDE-denken, een revolutionaire omslag in de wereldbeschouwing.

Kunstenares Tinkebell heeft een klein relletje veroorzaakt met haar hamsterballen en haar kat/hond. Komkommertijd zullen we maar denken.

Die kat/hond - hij heet 'de Popple' - vind ik wel een grappig ding. Goed gemaakt ook.

Dat de Partij voor de Dieren moeilijk doet is nog wel te begrijpen. Die zijn daar consequent in. Maar de gemiddelde hamburgereter met leren tas of jas zou zelf moeten begrijpen dat hij of zij hypocriet is. Wie in een leren jas loopt is immers zelf een soort van popple.

Het flauwst is echter Art Rotterdam woordvoerder Michael Huyser. Die wil zich niet in een wespennest steken en gooit het over de 'slechte kunst'-boeg om het debat te ontlopen: "Hij vindt de kathond een puberale kunstvorm. Een te makkelijke, shockerende manier om een misstand aan te kaarten."

Iets zegt me dat hij vast niet zo zou hebben gereageerd als This little piggy went to market, this little piggy stayed at home of Away from the flock van Damien Hirst aan hem waren aangeboden. Dan was er iets uitgekomen over 'de ironie van de mortaliteit en de ontkenning van de sterfelijkheid in de 21e eeuw'.

Barack Obama dus. Blijkbaar zijn veel meer mensen de gladde therapeutische positivo babbels van deze ongetwijfeld goedbedoelende, maar vooral irritatie opwekkende presidentskandidaat zat.

Eén daarvan heeft de fantastische site barackobamaisyournewbicycle.com opgezet. Of dat met financiële ondersteuning van de Clinton-campagne was weet ik niet. Wat ik wel weet:

• Barack Obama gebruikt mijn stem als zijn ringtone.
• Barack Obama heeft bloemen voor me gekocht.
• Barack Obama heeft zich geabonneerd op de feed van dit weblog.

(via)

Tofik Dibi heeft het onzalige plan opgevat kamervragen te stellen naar aanleiding van Lange Frans en Baas B.'s 'Kamervragen'. Een aantal mensen vindt dat cynisch van Dibi.

Politici moeten een beetje cynisch zijn; we willen niet te veel van dat Obama-stijl 'Yes we can!' newagegewauwel. Maar ik zou deze actie eerder opportunistisch dan cynisch willen noemen. Een waarlijk cynische politicus zou het onsamenhangende paranoïde gebral van vroegdementerende Zuid-Diemenaren slechts gebruiken om zijn eigen cultuurpessimisme mee aan te vullen.

(via)

Netwerk kwam bij ons op het lab filmen. Er is namelijk een soldaat van 26 die in Bosnië is geweest en die heeft nu blaaskanker. Daarvoor wordt hij behandeld bij ons op het ziekenhuis en bij ons in de groep wordt onderzoek gedaan aan blaaskanker. De soldaat zelf denkt dat zijn blaaskanker komt van verarmd uranium.

Ik zei al dat het niks zou worden. Ze kwamen vast alleen maar vissen om aan de uroloog of aan mijn baas de uitspraak te ontlokken dat verarmd uranium kankerverwekkend is. Het is Netwerk, weet je wel. Iedereen was het ook eigenlijk wel met me eens. De persvoorlichter was ook al langsgekomen om speciaal tendentieuze strikvragen Netwerk-stylo te stellen. Waar iedereen keurig de juiste antwoorden op gaf: dat er hier geen onderzoek wordt gedaan aan verarmd uranium en we geen experts zijn en dat niet vast te stellen is wat de oorzaak van de kanker is.

Toch was het grootste deel van het lab braaf komen opdraven om 8:00 's ochtends(!) voor de opnames. Dat het bij Netwerk blijkbaar ochtendmensen zijn, vergrootte mijn wantrouwen jegens het programma alleen maar.

Vertrouw nooit een ochtendmens.

Gisteren was dan de uitzending. Het was nog erger dan verwacht. Blijkbaar omdat iedereen zich keurig aan het protocol had gehouden en niks pro-"verarmd uranium veroorzaakt kanker" had gezegd waren de labopnames teruggebracht tot wat sfeershots tussendoor.

Maar misschien zijn we ook wel gewoon te saai of te lelijk voor op tv.

Ondertussen wordt ook nog wat samenzweringstheorie over ons uitgestort. Mevrouw Miller bij het Pentagon zou bewezen hebben dat verarmd uranium kanker kan veroorzaken, maar dat wordt onder de pet gehouden. Mevrouw Miller mocht ook niet op Netwerk komen praten. Netwerk probeert ons wijs te maken dat het Pentagon hun probeert wijs te maken dat dat is omdat mevrouw Miller geen onderzoek doet naar verarmd uranium.

Wie er een beetje verstand van heeft kan horen dat het een verdraaiing van de waarheid is. Mevrouw Miller doet geen klinisch onderzoek. Ze is waarschijnlijk helemaal geen arts. Dus gaat ze ook niet in de wilde weg iets roepen over individuele patiënten aan de andere kant van oceaan. Dat heet zorgvuldigheid, maar dat woord kennen ze niet bij Netwerk.

Millers onderzoek op proefdieren en cellijnen is trouwens gewoon beschikbaar. Helemaal niks geheims aan.

Dat onderzoek laat trouwens zo op het eerste gezicht best zorgelijke resultaten zien.

Kijk eens aan: aartsbisschop Williams heeft het nog maar eens uitgelegd - rustig en toegevend dat hij het misschien eerder niet duidelijk genoeg had verteld - en lijkt nu zowaar een klinkende overwinning te hebben behaald. Premier Brown heeft hem nu zelfs geprezen om zijn integriteit.

Koppig vasthouden aan saaie redelijkheid - laten we het de Cohen-strategie noemen - blijkt dus een goede tactiek. Dat en een zalvende bariton. Iets om te onthouden.

Andere Martijn verwijst naar een aantal artikelen in The Guardian over de rel over de aartsbisschop van Canterbury. Een hele goede vind ik dat van Madeleine Bunting, die schrijft dat de aartsbisschop niet naïef is, maar wel koppig en wiens conclusie uiteindelijk is:

"He was honouring his audience last night - many of whom were lawyers and academics - by engaging them in a complex exploratory argument. Here is a fine mind at work: what sort of anti-intellectual populism assumes we should be able to easily understand everything he says? It's a bad day when all our public figures are trapped in a parade of simplistic, anodyne platitudes: our politics have reached that degree of non-speak, and bishops are close behind them. What Williams did was defy all media convention - it was a rebellion against the spin and public relations mediation of public life; buried in all the frustration, there has to be a measure of awe for someone so recklessly prepared to buck the system and continue to be what he is - a big mind and a big heart but without a political bone in his body."

Ook gezien het onderwerp kan ik daar maar een ding op zeggen: "Amen".

Help! De aartsbisschop van Canterbury heeft enge dingen gezegd! Engeland moet aan de sharia!

Feitelijk heeft de aartsbisschop een lezing gegeven. Die heet Civil and Religious Law in England: a Religious Perspective en begint zo:

"The title of this series of lectures signals the existence of what is very widely felt to be a growing challenge in our society – that is, the presence of communities which, while no less 'law-abiding' than the rest of the population, relate to something other than the British legal system alone. But, as I hope to suggest, the issues that arise around what level of public or legal recognition, if any, might be allowed to the legal provisions of a religious group, are not peculiar to Islam: we might recall that, while the law of the Church of England is the law of the land, its daily operation is in the hands of authorities to whom considerable independence is granted. And beyond the specific issues that arise in relation to the practicalities of recognition or delegation, there are large questions in the background about what we understand by and expect from the law, questions that are more sharply focused than ever in a largely secular social environment. I shall therefore be concentrating on certain issues around Islamic law to begin with, in order to open up some of these wider matters."

Dit is de eerste alinea van een stuk of twintig, waarvan een flink aantal nog een stuk langer en ingewikkelder dan deze. Voor een gezellig avondje entertainment moet je niet bij dr. Rowan Williams zijn.

Het ook ook duidelijk dat dr. Williams niet iemand is die verhalen houdt die eenvoudig zijn samen te vatten in de taal van The Sun en dat alle pogingen daartoe inderdaad wel tot misverstanden moeten leiden.

Hij heeft nu een persbericht doen uitgaan, maar ik ben bang dat het nog steeds iets boven het Jip-en-Jannekeniveau zit dat nodig is om misverstanden definitief uit de weg te ruimen:

"In his lecture, the Archbishop sought carefully to explore the limits of a unitary and secular legal system in the presence of an increasingly plural (including religiously plural) society and to see how such a unitary system might be able to accommodate religious claims. Behind this is the underlying principle that Christians cannot claim exceptions from a secular unitary system on religious grounds (for instance in situations where Christian doctors might not be compelled to perform abortions), if they are not willing to consider how a unitary system can accommodate other religious consciences. In doing so the Archbishop was not suggesting the introduction of parallel legal jurisdictions, but exploring ways in which reasonable accommodation might be made within existing arrangements for religious conscience."

Het is bijna schattig te zien hoezeer ze in de Anglicaanse kerk nog geloven in de kracht van een zorgvuldig opgebouwd genuanceerd betoog tussen gentlemen. Kopje thee erbij natuurlijk en na afloop een fijn glaasje port of single-malt whiskey.

Wat ik er zelf van vind? Niks eigenlijk. Ik kwam ook niet door die toespraak heen, om precies te zijn ben ik afgehaakt bij "The danger arises not only when there is an assumption on the religious side that membership of the community (belonging to the umma or the Church or whatever) is the only significant category, so that participation in other kinds of socio-political arrangement is a kind of betrayal." Mocht jij verder komen en toch nog iets schokkends tegenkomen, laat het me dan weten.

Allemaal hoogdravende regels hoorde ik uit allemaal hooggestemde kelen, zonder één beeld of klank of idee waarvan je ook maar een momentje opschrok. Hypercorrecte troep uit de humanistenkoffer. Bezweringen uit een zelfgetimmerde ivoren toren. Holle abacadabra's. Slaappillen voor duizendjarige toverkollen. Poëzie van melk en nooit van bloed.

U merkt het: ook Gerrit Komrij heeft een weblog.

Nog één mooie dan, om het af te leren:

Leve de nieuwe wereld. Er lopen nu straatjongeren rond die bijna aliens zijn, mutanten. We staan – sommigen met één voet, anderen met twee - in een maatschappij met een volstrekt ander geheugen, met andere associaties en met een andere reactiesnelheid. We ademen in een omgeving die door elkaar is geschud en een nieuwe chemische samenstelling heeft gekregen. En daar zetten we dan ineens een kabinet op uit de jaren vijftig. Van de kabinetten Kok tot Balkenende-nu. Een kabinet dat zelf een probleem vormt.
De heren Donner en Hirsch Ballin, met hun regenjas en wandelstok, twee heren uit de Muppet Show, fietsen rond tussen de botsauto’s op de kermis.