Scientists on the Beach
Gisteren was het bedrijfsuitje. Scientist of the Invisible stond op het strand van Zandvoort met andere scientists, dit natuurlijk net op de dag dat de hittegolf overging in miezerig weer met regen. Aldaar werden de gebruikelijke groepsgevoel bevorderende spelen uitgevoerd. Nou mist Scientist of the Invisible het groepsgevoelgen en bovendien is hij motorisch gestoord. Veel flitsender dan bovenstaande actiefoto wordt het dan ook niet.
Het teamlid met de witte jas en de korte broek had vorig jaar ook al het ongeluk bij Scientist of the Invisible in het team te zitten. Scientist of the Invisible meende toen het groepsgevoel te moeten vergroten door de kano met het desbetreffende medeteamlid heel hard af te duwen. Een beetje beginsnelheid is immers nooit weg. Helaas zat er ook een kleine zijwaartse component in die afzet. Via een natuurkundig waarschijnlijk vrij ingewikkeld resonantiemechanisme dat resulteerde in steeds grotere wiebelingen resulteerde dit uiteindelijk in het omslaan van de kano in de ranzige moddervijver. Wraakacties bleven dit jaar uit. Sommige mensen zijn gewoon te goed voor deze wereld.
Scientist of the Invisible was dusdanig tevreden over zijn paalwerpresultaat dat hij zich een vreugdesprongetje permiteerde waarop zijn gebruikelijke gebrek aan fotogeniekheid weer optimaal tot zijn recht kon komen:
Tussen Scientist of the Invisible en de vanwege haar agressief Rotterdamse tongval tot teamcaptain uitgeroepen A. zie je in de verte de vreemde nieuwe Indiaase collega van wie niemand goed hoogte krijgt. Hier ontrekt hij zich geheel aan het strijdgewoel om te het natuurschoon van de Noordzee en het Oud-Hollandse ambacht der garnalenvisserij te bewonderen:
Zulke mooie natuur hebben ze niet in India!
This entry was posted
on 15.6.06 at 21:03.
You can skip to the end and leave a response.
4:05 p.m.Leuk om een keer een fotootje van je gezien te hebben. Past goed bij het indiemannetje met trainingsjackie-beeld, wat ik van je had. Je schrifjt zoals je bent dus! :-)
Anoniem on 4:05 p.m.
posted by
12:43 p.m.
jep je zou 'm zo voor een Excelsior artiest aanzien. ;)
Ludo on 12:43 p.m.
posted by
5:12 p.m.
"Past goed bij het indiemannetje met trainingsjackie-beeld, wat ik van je had."
Anoniem on 5:12 p.m.
hahahaha :D
Trouwens, dat vreugde sprongetje, dat is zeker met nadruk op 'tje', want ik zie je nauwelijks van de grond komen.
posted by
1:41 p.m.
Punt 1: dat is geen 'trainingsjackie', dat is mijn ultracoole Queens of the Stone Age official gear Songs for the Deaf trainingsjasjes.
Martijn on 1:41 p.m.
Punt 2: het is een klein vreugdesprongetje, want het blijft natuurlijk wel het bedrijfsuitje.
posted by
» Een reactie posten