Scientist of the Invisible

De beide Use Your Illusions lagen voor (vrij) weinig bij de stations-FRS. Na aankoop toch weer geconstateerd dat er toch wel veel rommel tussen de juweeltjes staat. Daarom hierbij mijn poging tot Use Your Illusion, de enkele cd die uitgebracht had moéten worden:

1. You Could Be Mine
2. Right Next Door To Hell
3. Dust N' Bones
4. So Fine
5. Perfect Crime
6. Back Off Bitch
7. Double Talkin' Jive
8. Locomotive
9. Garden Of Eden
10. Bad Apples
11. 14 Years
12. Don't Cry
13. Pretty Tied Up
14. Coma
15. My World

Alles bij elkaar toch nog 70 minuten, dus misschien had ik nog iets strenger kunnen zijn. 'Bad Apples', 'Don't Cry' en 'Coma' zijn mijn grootste twijfelgevallen. De eerste is misschien toch iets te veel cookie cutter Gn'R . Wat betreft 'Don't Cry' twijfelde ik of er überhaupt wel een ballad op moest. De ballads van Gn'R hebben als pluspunt dat Slash zijn gitaar er zo mooi lyrisch in kan laten janken. Maar daar staat tegenover dat Axl-op-de-gevoelige-tour zulke tenenkrommende teksten en trommelvlies teisterende pogingen tot mooi zingen oplevert. Het al jarenlange geldende standpunt van radio en tv dat Guns n' Roses = 'November Rain' (draak, op de boogieënde coda en de solo's na) deed de zaak van de ballads ook geen goed. Het relatieve korte 'Don't Cry' is dan uiteindelijk nog een mooi compromis, alhoewel zeker geen tweede 'Sweet Child O' Mine'. 'Coma' tenslotte is misschien toch iets te prog.
Hoogtepunten: de van elektrisch naar klassiek overgaande gitaarsolo van 'Double Talkin' Jive', de honky-tonk piano in '14 Years', de riff van 'Pretty Tied Up' en het cynisme waarvan de plaat doordesemd is in het algemeen. Guns N' Roses blijft toch de ultieme klootzakkenrockband.

This entry was posted on 17.2.05 at 18:06. You can skip to the end and leave a response.