Nu weten
Ik heb erg last van 'nu weten'.
'Nu weten' is dat je ergens mee bezig bent of, vaker nog, dat je nodig iets moet doen, maar dat je ineens te binnen schiet dat je al heel lang geen film met Robert de Niro meer hebt gezien. En dat je dan nu wilt weten welke film dat ook weer was. En in welke films De Niro sindsdien gespeeld heeft. En eigenlijk ook wel de hele biografie van De Niro.
Of dat je aan de krant aan het lezen bent over Oekraïne en dat je je afvraagt hoe het nou eigenlijk zit met het verschil tussen het Oekraïens en het Russisch. En welke talen worden er eigenlijk in al die andere voormalige Sovjet-republieken gesproken? En hoe zit het met het democratische proces daar?
'Nu weten' wordt vaak verward met internetverslaving. Inderdaad kan de nu-weter de hele dag doorbrengen met surfen. Maar dat is louter een symptoom: het gaat om het 'nu weten' zelf. Voordat de 'nu-weter' internet had (en de nu-weter was er vroeg bij) had hij ('nu-weten' is toch een enigszins autistisch-achtige aandoening, dus treft hij vooral mannen) een bibliotheekkaart en ook een uitgebreide collectie naslagwerken, waar hij uren mee zoet was. Internet heeft wat dat betreft het leven van de 'nu-weter' makkelijker gemaakt.
Aan de andere kant zijn opwellingen van nu-weetwoede dankzij internet ook moeilijker te onderdrukken.
En zo stapelen vuil en was zich op in het huis van de 'nu-weter', terwijl ook op zijn werk niet veel meer uit zijn handen komt. De nu-weter is immers zijn RSS-feeds aan het checken op het laatste wereld-, sport-, film- en muzieknieuws. En bij elk bericht moet natuurlijk ook achtergrondinformatie worden gezocht. En wel nu.
'Nu weten' is dat je ergens mee bezig bent of, vaker nog, dat je nodig iets moet doen, maar dat je ineens te binnen schiet dat je al heel lang geen film met Robert de Niro meer hebt gezien. En dat je dan nu wilt weten welke film dat ook weer was. En in welke films De Niro sindsdien gespeeld heeft. En eigenlijk ook wel de hele biografie van De Niro.
Of dat je aan de krant aan het lezen bent over Oekraïne en dat je je afvraagt hoe het nou eigenlijk zit met het verschil tussen het Oekraïens en het Russisch. En welke talen worden er eigenlijk in al die andere voormalige Sovjet-republieken gesproken? En hoe zit het met het democratische proces daar?
'Nu weten' wordt vaak verward met internetverslaving. Inderdaad kan de nu-weter de hele dag doorbrengen met surfen. Maar dat is louter een symptoom: het gaat om het 'nu weten' zelf. Voordat de 'nu-weter' internet had (en de nu-weter was er vroeg bij) had hij ('nu-weten' is toch een enigszins autistisch-achtige aandoening, dus treft hij vooral mannen) een bibliotheekkaart en ook een uitgebreide collectie naslagwerken, waar hij uren mee zoet was. Internet heeft wat dat betreft het leven van de 'nu-weter' makkelijker gemaakt.
Aan de andere kant zijn opwellingen van nu-weetwoede dankzij internet ook moeilijker te onderdrukken.
En zo stapelen vuil en was zich op in het huis van de 'nu-weter', terwijl ook op zijn werk niet veel meer uit zijn handen komt. De nu-weter is immers zijn RSS-feeds aan het checken op het laatste wereld-, sport-, film- en muzieknieuws. En bij elk bericht moet natuurlijk ook achtergrondinformatie worden gezocht. En wel nu.
This entry was posted
on 13.12.04 at 21:25.
You can skip to the end and leave a response.
12:53 p.m.Ha! Dus we delen niet alleen een naam.
martijn on 12:53 p.m.
posted by
10:50 p.m.
hee, ik ben een later-weter. Als ik iets lees of zie wat ik interessant vind, denk ik: onthouden dan ga ik dat straks opzoeken. En dat doe ik dan niet. Zodat mijn hoofd vol zit met stapels dingen die ik nog moeten weten. Eigenlijk ben ik dus een nooit-weter. Jammer, hoor.
Marieke on 10:50 p.m.
posted by
» Een reactie posten