De Banaliteit van de Stilte
God, wat heb ik er een hekel aan. Net of je die drie minuten echt aan door de haaien dan wel maden aangevreten slachtoffers van de tsunami (ik weiger het afgrijselijke 'zeebeving' te gebruiken) denkt. Dat hou je net twintig seconden vol. En dat dan nog alleen met de grootst mogelijke inspanning. Ik kan het weten, want ik heb op een prot. chr. basisschool gezeten. Tijdens al die keren bidden heb ik niet een keer Jezus in mijn hart gevoeld. Terwijl het destijds eventueel nog wel gekund had, want ik had nog geen last van zich in momenten van ledigheid onweerstaanbaar opdringende seksuele fantasieën (waarom denk je anders dat New Age zweefteverij en vrije sex ongeveer tegelijkertijd in de mode kwamen?).
Maar bovenal gaat het tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid in. Waarom hebben al die door zelfmoordaanslagen versnipperden, door stadsbussen verpletterden, door virussen opgevretenen of door kogels doorzeefden geen recht op onze aandacht? Alleen omdat je slachtoffer bent van een freakerige natuurramp is je lijk niet meer waard dan dat van een willekeurig en nu al vergeten aidsslachtoffer in Botswana.
Maar bovenal gaat het tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid in. Waarom hebben al die door zelfmoordaanslagen versnipperden, door stadsbussen verpletterden, door virussen opgevretenen of door kogels doorzeefden geen recht op onze aandacht? Alleen omdat je slachtoffer bent van een freakerige natuurramp is je lijk niet meer waard dan dat van een willekeurig en nu al vergeten aidsslachtoffer in Botswana.
This entry was posted
on 5.1.05 at 13:30.
You can skip to the end and leave a response.
2:59 p.m.truer words have seldom been spoken
Manic Inventor on 2:59 p.m.
posted by
» Een reactie posten