Shouf Shouf Habibi!
Lag voor vijf euro bij de FRS, dat is een half bioscoopkaartje. Wel een leuke film, maar je hebt wel in je achterhoofd dat ze ze in Groot-Britannië zo aan de lopende band maken en dan net iets scherper. Maar het begint er met films als Shouf Shouf en bijvoorbeeld Eddy Terstalls Rent-A-Friend en Simon op te lijken dat er eindelijk Nederlandse regisseurs en scriptschrijvers komen die beseffen dat komedie niet meteen van het allerplatste soort hoeft te zijn en drama ook niet persé de diepste krochten van de calvinistische 'ieder mens is zondig' volksaard hoeft te verkennen. Nou alleen nog leren dat ook bijrollen fatsoenlijk geschreven dienen te worden, want de veel te dik aangezette typetjes die rond de hoofdpersonen lekker gek lopen te doen leiden flink af. Ter vergelijking: Ae Fond Kiss is niet een van de sterkste films van genregrootmeester Ken Loach, maar zelfs daar is het kleinste rolletje tot in de details uitgewerkt en 100% geloofwaardig, met als hoogtepunt Gerard Kelly als vuurspugende priester die in zijn ene scene een performance neerzet die zich kan meten met Jack Nicholsons legendarische optreden in A Few Good Men.
Van alle voors en tegens over de multi-culti samenleving die in SSH de revue passeren vond ik Touriya Haoud toch wel de sterkste argument voor. Dat wilde ik illustreren en bij mijn zoektocht vond ik dat ze een heel fout en desondanks toch stijlvol spotje voor Campari heeft gedaan zoals ze die alleen in Italië zelf kunnen verzinnen.
Van alle voors en tegens over de multi-culti samenleving die in SSH de revue passeren vond ik Touriya Haoud toch wel de sterkste argument voor. Dat wilde ik illustreren en bij mijn zoektocht vond ik dat ze een heel fout en desondanks toch stijlvol spotje voor Campari heeft gedaan zoals ze die alleen in Italië zelf kunnen verzinnen.
This entry was posted
on 18.9.05 at 14:33.
You can skip to the end and leave a response.
» Een reactie posten