Bizarre Fietsmateriaalpech, Deel III
Ooit viel bij het uitfietsen van de fietsenkelder van de VU mijn achtertandwiel in stukken uit elkaar.
Wijs geworden zette ik mijn fiets in het vervolg niet meer in de fietsenkelder, maar gewoon buiten. Alwaar iemand op een goede dag een zware kwaliteit Abus-hangslot aan mijn voortandwiel hing. Zal wel gereformeerde humor zijn. Iemand van de werkplaats is nog behoorlijk lang aan het slijpen geweest om het slot door te krijgen.
Gisteren had ik mijn eerste niet-VU gerelateerde geval van bizarre fietsmateriaalpech. Voor ik naar de sportschool ging had ik mijn banden weer eens goed hard opgepompt. Dat fietste meteen een stuk lekkerder. Zelfs in die onweersbui. Er leek wel ineens iets aan te lopen. Maar dat was vast de tas met sportkleren die een beetje tegen de band aanhing.
Op de terugweg ging het achterwiel alleen al snel steeds meer aanlopen. Tot het helemaal blokkeerde en ik dus wel moest afstappen. Waarna ik onder een lantaarnpaal vaststelde dat de binnenkant door de opengebarsten velg heen kwam. Alsof het een zich vervellende slang was.
Dat leverde een hele hoop extra training op, want ik moest nu mijn fiets helemaal naar CS slepen en sjouwen. Maar de fietsenmaker daar was gelukkig nog wel open. Af en toe is Rotterdam net een echte stad.
Wijs geworden zette ik mijn fiets in het vervolg niet meer in de fietsenkelder, maar gewoon buiten. Alwaar iemand op een goede dag een zware kwaliteit Abus-hangslot aan mijn voortandwiel hing. Zal wel gereformeerde humor zijn. Iemand van de werkplaats is nog behoorlijk lang aan het slijpen geweest om het slot door te krijgen.
Gisteren had ik mijn eerste niet-VU gerelateerde geval van bizarre fietsmateriaalpech. Voor ik naar de sportschool ging had ik mijn banden weer eens goed hard opgepompt. Dat fietste meteen een stuk lekkerder. Zelfs in die onweersbui. Er leek wel ineens iets aan te lopen. Maar dat was vast de tas met sportkleren die een beetje tegen de band aanhing.
Op de terugweg ging het achterwiel alleen al snel steeds meer aanlopen. Tot het helemaal blokkeerde en ik dus wel moest afstappen. Waarna ik onder een lantaarnpaal vaststelde dat de binnenkant door de opengebarsten velg heen kwam. Alsof het een zich vervellende slang was.
Dat leverde een hele hoop extra training op, want ik moest nu mijn fiets helemaal naar CS slepen en sjouwen. Maar de fietsenmaker daar was gelukkig nog wel open. Af en toe is Rotterdam net een echte stad.
This entry was posted
on 7.10.04 at 21:37.
You can skip to the end and leave a response.
» Een reactie posten